Zaterdagochtend, de dag voor Pinksteren . Tessa klaagt over pijn in de buik en is een beetje misselijk.Wel gewoon naar werk maar ’s middags is er ook verhoging. Ze voelt zich gewoon niet goed.
Zoe viert vandaag haar 4e verjaardag en Tessa besluit om toch maar mee te gaan. Na de verjaardag verergeren de klachten en ze gaat even plat op bed.
Om ongeveer half elf ’s avonds komt ze snikkend naar beneden “Het doet zo’n pijn” Van de huisartsenpost “mogen” we naar de spoedeisende hulp, afspraak om 00:20 uur!
Daar aangekomen …wachten wachten wachten. Na bloedafname en een urinemonster is het wederom wachten.
Er is er een verhogende ontstekingswaarde in het bloed maar nog niet verontrustend.
Ze krijgt pijnstillers mee (Diclofinac) en moet daar de nacht mee doorkomen. De volgende ochtend zijn we alweer om 08:00 uur present in het ziekenhuis. Weer bloedafname en ook het urinemonster is er weer 😉
De dienstdoende arts wil graag een scan van de buik omdat ook hij vermoed dat de blindedarm weleens de boosdoener kan zijn.
De radioloog, een evenbeeld van Wibi Soerjardi, maak een aantal scans maar kan de blindedarm niet op het scherm toveren.
Zijn advies “even aankijken en morgen terugkomen
Op 2e Pinksterdag gaan Marlies en Tessa samen. Als ik dit stukje schrijf zijn zij in het ziekenhuis in afwachting van…..
